Νοσταλγία!
νόστος (=επιστροφή) + ἄλγος (=πόνος)
Ένα παλιό ραδιόφωνο με λυχνίες, νεκρό εδώ και χρόνια, κάποτε πεταμένο σε κάποια αποθήκη, όπου ο χρόνος ροκάνιζε το άδειο του κουφάρι. Τώρα καμαρώνει μπροστά μου, όμορφα στολισμένο, λάμπει περήφανο ξανά! Το φως που τρέχει από μέσα του, μου φέρνει στο μυαλό τα ένδοξα χρόνια που έζησε στο, όχι και τόσο, μακρινό παρελθόν. Χρόνια που δεν έζησα από κοντά, μα έμμεσα, κυρίως μέσα από τον κινηματογράφο, τη μουσική και τις ιστορίες στο σπίτι της γιαγιάς, όπου υπάρχει ένα τέτοιο ραδιόφωνο, πολύ καλά διατηρημένο. Νοσταλγία! Πώς μπορείς να νιώθεις νοσταλγία, για μία εποχή που δεν έζησες;
Το φως που τρέχει ένδοξα από μέσα του… Η λυχνία ανάβει, το ραδιόφωνο χαμογελά, όμως δεν παίζει πια μουσική. Κόσμος πολύς περιφέρεται γύρω μου, συζητά, θαυμάζει, σχολιάζει, βγάζει φωτογραφίες. Α, ναι! Βρίσκομαι στην εικαστική έκθεση με ανακυκλώσιμα υλικά, που επιμελείται ο ζωγράφος Στέλιος Καγιαδάκης. Στέκομαι μπροστά σε ένα παλιό ραδιόφωνο, το οποίο πήρε ξανά ζωή, καθώς μετατράπηκε σε πορτατίφ. Το ίδιο και η παλιά ραπτομηχανή, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα του.
Ο Στέλιος Καγιαδάκης, ο Κοσμάς Γλύκας, η Αναστασία Νικολάου, και ο Σπύρος Λαϊβεράς, εκθέτουν τα έργα τέχνης που δημιούργησαν από παλαιά αντικείμενα, όπως ένα σίδερο κάρβουνου, που μετατράπηκε σε ένα όμορφο καράβι, μία κάμερα, η οποία μετατράπηκε σε πιγκουίνο, πληκτρολόγια, που μετατράπηκαν σε καρέκλα, ένα καρότσι που μετατράπηκε σε πολυθρόνα. Το μήνυμα της έκθεσης; ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας.