Προσωπική Ιστορία: Ο Άγιος μας ενημέρωνε ότι το δώρο μας θα αργούσε λίγο ...θα ερχόταν σε 9 μήνες!!!

 

Ήσουν στην κοιλιά μου. Χριστούγεννα πλησίαζαν και μόλις το είχα μάθει . Ανυπομονούσα να το πω στον μπαμπά μας... Ήξερα πόσο πολύ ήθελε να έρθεις στη ζωή μας και να την γεμίσεις γέλια, τραγούδια, νόημα, μα πιο πολύ αγάπη.

Τον είχα πείσει να γράψουμε στον Άγιο Βασίλη και να βάλουμε τα γράμματα μας στην κάλτσα, έτσι «για το καλό». Όταν τα ανταλλάξαμε και τα διαβάσαμε είδαμε πως θέλαμε τα ίδια πράγματα^. Στο τέλος κάθε γράμματος η ίδια ευχή:

"Άγιε μου Βασίλη του χρόνου εύχομαι να σου γράφω για το δικό μας παιδάκι"

Λίγες μέρες μετά ήρθε ένα γράμμα στον άντρα μου. Απ έξω έλεγε:

«Άγιος Βασίλης βόρειος πόλος 19/12/2022»

«Τι είναι αυτό;» Μου είπε γελώντας .
«Δεν ξέρω. Άνοιξε το!»
«Ήταν η απάντηση στην ευχή μας !!!»
Ο Άγιος μας ενημέρωνε ότι το δώρο μας θα αργούσε λίγο αλλά θα ερχόταν… σε 9μηνες!!! Τόσο χρειαζόταν για να είναι στην αγκαλιά μας...

Έκλαιγε και με φιλούσε ξανά και ξανά. Το βράδυ ξαπλώσαμε ώστε να κοιμηθούμε και… Δεν ξέρω αν έχω ξανακοιμηθεί έτσι... Ένιωθα όλη του την αγάπη να με σκεπάζει για καληνύχτα . Με είχε αγκαλιά και δεν είχα ξανανιώσει ποτέ όπως εκείνη την νύχτα.

Το πρωί με ξύπνησε με Πανταζή: Το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου είσαι εσύ...Με σήκωσε και με χόρευε στον διάδρομο του σπιτιού καθώς με πήγαινε στο σαλόνι.

Κάπως έτσι ο καιρός περνούσε. Ραντεβού στην γιατρό, σε όλα μαζί... δεν έλειψε σε κανένα! Κάθε ραντεβού συνοδευόταν από δάκρυα...Στην αρχή συγκινούμουν κι εγώ όμως μετά το 5ο ραντεβού αρχίσαμε να τον πειράζουμε με την γιατρό.

Ήταν τόσο ευτυχισμένος... Θυμάμαι κάποια στιγμή είχα κάποιο θέμα στην εγκυμοσύνη -όχι σοβαρό, ευτυχώς- και θυμάμαι να λέει στην γιατρό:

«Γιατρέ μου εμένα με νοιάζει να είναι πρώτα καλά η Στέλλα και μετά το μωράκι μας»

Η γιατρός τον κοίταξε και του είπε :

«Κανείς δεν το λέει αυτό, αλλά έτσι είναι. Πρέπει να είναι η μαμά καλά για να είναι και το παιδί»

Ο καιρός πέρασε μέχρι που ήρθε η ώρα να συναντηθούμε. Βγήκες πρώτα εσύ για να πας να σε φτιάξουν και σε είδε... Κοιταχτήκατε και... ερωτευτήκατε. Μια ώρα μετά βγήκα κι εγώ, ώστε να με πάνε στο δωμάτιο και ενώ με τον τραυματιοφορέα γελάγαμε, καθώς μου έλεγε ότι κάνεις δεν θα με περίμενε , αφού όλοι θα ήταν πάνω από το μωρό…Εσύ ήσουν εκεί.

Ήσουν εκεί, έξω από την πόρτα με δάκρυα. Περίμενες να με δεις να βγαίνω. Ήθελες να δεις ότι όλα ήταν καλά. Τίποτα δεν σε σταμάτησε ακόμα κι όταν έπρεπε να σηκωθώ μετά την καισαρική και εσύ ήσουν εκεί για να με σηκώσεις ή όταν έπρεπε να κάνω μπάνιο και δεν είχα τους δικούς μου και ήσουν εκεί να με κάνεις εσύ. Εγώ να κλαίω που δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση και εσύ να μου λες" δεν πειράζει "και να με φροντίζεις.

Δεν ήξερα από παιδιά. Το πρώτο μωρό που αγκάλιασα ήταν αυτό που γέννησα. Φοβόμουν... Κάθε που έκλαιγε την έπιανα να την ησυχάσω και αργούσε να ηρεμήσει. Όταν όμως την έπιανες εσύ στα χέρια σου, όλα σταματούσαν εκεί. Δεν το πίστευα. Μπορεί να ζήλεψα και λίγο στην αρχή, ωστόσο ήταν από τις πιο όμορφες εικόνες.

«Αγάπη μου , άντρα μου»

Στο σπίτι μας είμαστε πια τρεις. Είσαι πάντα εδώ ακόμα κι όταν λείπεις. Φτιάχνεις τόσο όμορφες στιγμές που ταξιδεύω μαζί τους όταν δεν είσαι εδώ. Δουλεύεις πρωί βράδυ για να μην μας λείψει τίποτα.

Όταν είσαι εδώ...

Όταν είσαι εδώ, παίζεις μαζί της όσο κουρασμένος και να είσαι. Γελάς με ό,τι κάνει, μου λες συνέχεια
«κοίτα αυτό, κοίτα κι αυτό» και εγώ τρελαίνομαι μαζί σου! Δεν πάει για ύπνο μήτε χωρίς το φιλί σου μήτε χωρίς να κοιμηθεί στην αγκαλιά σου.

   Πόση ασφάλεια μπορεί να νιώθει στα χέρια σου άραγε;

Ξέρεις όλα τα καινούρια πράγματα που κάναμε σήμερα και ανυπομονείς για αυτά που θα έρθουν. Ξέρω ότι είσαι ένας υπέροχος σύζυγος όπως ξέρω ότι σαν μπαμπάς είσαι το κάτι άλλο.

                      Είσαι ο πιο γλυκός μπαμπάς.

Σ ευχαριστούμε για όλες τις όμορφες στιγμές που χτίζεις με όλη σου την αγάπη τον σεβασμό και την κατανόηση.

Μαζί και για πάντα παραδομένες στην αγάπη σου:
 Οι Γυναίκες σου.

Στέλλα Αρβανίτη