Φίλοι : Η οικογένεια που επιλέγουμε. ‘Ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο χωρίς να ερωτηθούμε και χωρίς να έχουμε την δυνατότητα να διαλέξουμε την οικογένεια μας. Μεγαλώνοντας παρατηρήσαμε πως ήταν θέμα τύχης να γεννηθούμε σε μια οικογένεια που μας αγαπάει και μας νοιάζεται, που μας φροντίζει και μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Αυτό γιατί στην εποχή που ζούμε, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Εκείνη που δεν ήταν τόσο τυχερή, που δεν ένιωσε το χάδι, την τρυφερότητα, την αγάπη, τον σεβασμό. Η αγάπη όμως δεν έχει ταυτότητα, δεν είναι μόνο γονεικη. Είναι απλόχερη και δεν δίνεται απαραίτητα μόνο από τον μπαμπά και την μαμά. Υπάρχουν πολλές μορφές αγάπης, όπως εκείνη που φέρει η φιλία.
Φίλοι.
Είναι
αυτοί που στο σχολείο σου έδιναν να αντιγράψεις για να πάρεις κι εσύ έναν καλό
βαθμό, αυτοί που έβλεπαν τα παλιά τριμμένα παπούτσια που φορούσες και σου
έκαναν δώρο ένα ζευγάρι καινούργια, που σκούπιζαν τα δάκρυα σου και σε έκαναν να
κλαις μόνο από τα γέλια. Ναι. Οι φίλοι είχαν πάντα το σπίτι τους καταφύγιό σου
και αυτή η γωνία του σαλονιού μπροστά στο τζάκι; Ήταν η αγαπημένη θέση σας για
το τσιγάρο, όταν έφευγαν οι γονείς τους.
Ήταν
εκείνοι που όταν πέρασες στο πανεπιστήμιο και θα έφευγες από την πόλη, σου
έλεγαν «φύγε» και έκλαιγαν. Ήταν εκεί στη νέα σου ζωή, στο νέο σου ξεκίνημα. ‘Ήθελαν
να μάθουν όλα τα νέα πράγματα που έκανες και να γνωρίσουν όλους τους
καινούριους ανθρώπους που σε περιβάλλανε.
Σε κάθε αποτυχία ήταν εκεί για να σε τονώσουν, σε κάθε λάθος για να σε
μαλώσουν. Ακόμα κι όταν καταλάβαινες τί
έκανες ήταν εκεί να σε σηκώσουν και πάλι, για να πας μπροστά, να περπατήσεις -όχι λάθος- να πετάξεις. Τα φτερά που έχεις στην πλάτη σου
γιατί νομίζεις πως τα έχεις; Δεν είναι
κανονικά, δεν είναι υπαρκτά, είναι αυτά που έχουμε όλοι μέσα μας. Αυτά που σου
λένε ότι " Μπορείς. Μπορείς να κάνεις τα πάντα " . Πολλές
φορές κάνουμε πράγματα πιο δύσκολα από αυτά που νομίζαμε ότι είναι δυνατόν να
φέρουμε εις πέρας. Πράγματα για τα οποία πιστεύουμε ότι δεν είμαστε κατασκευασμένοι.
Κάποια στιγμή τα χρόνια θα περάσουν και θα σου βαφτίσουν το πρώτο σου παιδάκι, θα
έρχονται κάθε Κυριακή στο οικογενειακό τραπέζι και θα μοιράζεστε ιστορίες που
ζήσατε, θα γελάτε με αστείες καταστάσεις που βιώσατε και πάντα θα κοιτάζεστε με
αυτό το βλέμμα. Αυτό το βλέμμα που θα προδίδει την κοινή ζωή που σας
ενώνει από το κάποτε... στο πάντα.

Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας.